Konferencje WSZiB w Krakowie

///

Konferencja Global Azure Bootcamp w WSZiB

27 kwietnia 2019 r. na całym świecie w ponad 300 miastach odbywała się konferencja Global Azure Bootcamp.
Wyższa Szkoła Zarządzania i Bankowości była gospodarzem jednej z 4 wydarzeń tego typu w Polsce.
Około 100 uczestników zgromadzonych w auli na ul. Armii Krajowej, miało okazję wysłuchać 6 sesji technicznych. Tematyka poszczególnych wykładów choć koncentrująca się na usługach w chmurze, była wszechstronna i dotyczyła; sztucznej inteligencji, narzędzi do pracy z danymi, wdrażania aplikacji do Azure, utrzymywania infrastruktury w chmurze oraz transferu danych do chmury.

Wystąpili:

  • Arleta Wanat – Microsoft MVP w kategorii Office Servers and Services,
  • Damian Mazurek – CTO w firmie Chmurowisko,
  • Hubert Kobierzewski – prezes Stowarzyszenia Data Community Poland, ekspert od hurtowni danych i wykładowca Akademii Leona Koźmińskiego
  • oraz wykładowcy WSZiB: Michał Sadowski, Kajetan Miś, Marcin Henclik i Tomasz Libera

Elektro mobilność i ekologia

Polski KlubEkologiczny zorganizował kolejną debatę, która odbyła się 18 lutego 2019 roku wWyższej Szkole Zarządzania i Bankowości w Krakowie przy al. Kijowskiej 14. Tematem debaty była „ELEKTRO MOBILNOŚĆ I EKOLOGIA,  PRAWDA – FAKTY -MITY.
Jak realizować program w mieście i w samorządach lokalnych? Zadania i bariery -jak je pokonać? Możliwości finansowania.”

W dyskusyjnym panelu udział wzięli m.in.:
– Prof.dr hab.inż Marek Brzeżański  – Politechnika Krakowska
– dr inż. Tadeusz Kopta – ekspert d/s komunikacji PKE,uczestnik.m.in.: Szczytu Klimatycznego COP 24 Katowice
– mgr inż. Łukasz Szewczyk- Z-ca Dyrektora Wydziału Gospodarki Komunalnej Urząd Miasta Krakowa
– dr Jakub Szymański – Dyrektor Departamentu Zarządzania Programami Operacyjnymi Urząd Marszałkowski
– przedstawiciel Wojewódzkiego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej

Zadania, bariery i możliwości do uzyskania czystego powietrza

21.01.2019 r. w Auli Wyższej Szkoły Zarządzania i Bankowości w Krakowie odbyła się kolejna ekodebata.
Tematem spotkania był Program „Czyste Powietrze w Krakowie i regionie”, jak go realizować  w mieście i w samorządach lokalnych. Zadania, bariery i możliwości finansowania.
Debatę poprowadzili:
Piotr Skałka Wydział ds. Jakości Powietrza – Urząd Miasta Krakowa
Tomasz Pietrusiak  Z-ca dyrektora Departamentu Środowiska – Urząd Marszałkowski
Robert Bażela Wojewódzki Fundusz Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej

Jakie są granice ingerencji?

W dniu 19.11.2018 r. PKE oraz Fundacja MIPiSE zorganizowali kolejną debatę, która odbyła się w auli WSZiB w Krakowie.
Dyskusję poprzedził wykład „Obszary chronione i leśne: parki narodowe, parki krajobrazowe” Profesora dr hab Zbigniewa Witkowskiego (AWF) i dr Pawła Adamskiego (Instytut Ochrony Przyrody PAN Kraków).
Wykłady stanowiły kontynuację tematyki podejmowanej w ubiegłym miesiącu w cyklu „Natura 2000 Turystyka a ekologia.”
W kolejnej części dr inż. Tadeusz Kopta (ekspert PKE d/s komunikacji) zabrał głos na temat polityki rowerowej w obszarach chronionych, a mgr Marcin Tischner (ProVeg Polska; Warszawa) wygłosił referat na temat masowej hodowli zwierząt i licznych wyzwaniach środowiskowych.

Interesujące prelekcje w Fundacji

PKE oraz Fundacja MIPiSE zorganizowali kolejną debatę, która odbyła się 22 października 2018 r. w siedzibie Wyższej Szkoły Zarządzania i Bankowości przy al. Kijowskiej 14.
Licznie zgromadzeni uczestnicy debaty szczelnie wypełnili 150 osobową aulę Uczelni. Mieliśmy zaszczyt gościć Dyrektora Generalnego Lasów Państwowych Pana Andrzeja Koniecznego oraz Dyrektora Regionalnego LP Pana Jana Kosiorowskiego, którym towarzyszyli merytoryczni pracownicy. Licznie przybyli także członkowie Rady Naukowej PKE a wśród nich prof. Janusz Sowa Przewodniczący Rady Naukowej Leśnictwa przy Premierze RP oraz prof. Zbigniew Witkowski były główny Konserwator Ochrony Przyrody.
Na początku debaty Wiceprzewodniczący Państwowej Rady Ochrony Przyrody prof. dr hab. Zbigniew Mirek wygłosił referat na temat obszarów chronionych granic ingerencji. Referat wzbudził duże zainteresowanie uczestników i żywą dyskusję.

Debata z okazji 38 rocznicy utworzenia PKE 23.09.1980r.

Polski Klub Ekologiczny oraz Fundacja MIPiSE zorganizowali jubileuszową debatę, która odbyła się 24.09.2018 r. w Wyższej Szkole Zarządzania i Bankowości w Krakowie przy al. Kijowskiej 14.
Tematem spotkania był „CZŁOWIEK-PRZYRODA-MORALNOSĆ”

Podczas debaty prof. dr hab. Janusz A. Majcherek – Dyrektor Instytutu Filozofii i Socjologii Uniwersytetu Pedagogicznego w Krakowie, autor książki pt.: „Człowiek, przyroda, moralność”, dokonał analizy trendów we współczesnej ekologii, ekofilozofii i etyki środowiskowej.
W programie były również przemówienia okolicznościowe założycieli PKE oraz wręczenia odznaczeń, dyplomów i nagród!

 

Finansowanie Ekologii

Fundacja Międzynarodowy Instytut Polityki i Strategii Ekologicznej oraz
Polski Klub Ekologiczny zorganizowali 35 debatę, która odbyła się 13.07.2018 r.
w siedzibie Wyższej Szkole Zarządzania i Bankowości w Krakowie.

Tematem spotkania była „Polityka Ekologiczna Państwa a mechanizmy
finansowania projektów pochodzących od samorządów, osób fizycznych i ośrodków
badawczych.

Podczas debaty prelekcję wygłosił Pan Artur Michalski – Wiceprezes Zarządu
Narodowego Funduszu Ochrony  Środowiska i Gospodarki Wodnej.

 

Debata na temat polityki surowcowej

W Wyższej Szkole Zarządzania i Bankowości w Krakowie odbyła się kolejna
debata Fundacji oraz Polskiego Klubu Ekologicznego. Spotkanie odbyło się 14.05.2018
r w WSZiB w Krakowie.

Prof. dr hab. Mariusz Orion Jędrysik Sekretarz Stanu, Główny Geolog
Kraju
(Ministerstwo Środowiska) mówił o polityce surowcowej Państwa, rozwoju
zrównoważonym i barierach ekologicznych. Natomiast prezentacje na temat
eksploatacji dna oceanicznego wygłosił mgr inż. Michał Nowosielski
Asystent Głównego Geologa.

 

Paradoksy i ułomności strategii walki ze smogiem

Podczas kolejnej debaty organizowanej przez Polski Klub Ekologiczny i
Fundację MIPiSE szukaliśmy odpowiedzi na pytania:

Czy strategia walki ze smogiem jest skuteczna?
Kto traci kto zyskuje?
Czy nie należy poddać rewizji aktualną strategie?

Spotkanie odbyło się 19.04.2018 r. w siedzibie Wyższej Szkoły Zarządzania i
Bankowości w Krakowie.

W debacie wzięli udział prelegenci:
Marcin Popkiewicz – fizyk, autor książek m.in. „Rewolucja energetyczna ale
po co?”, znany członkom PKE z poprzednich debat
dr Ludomir Duda – chemik, termodynamik, audytor energetyczny
Marcin Orłowski- Firma Frapol Wrocław

 

Co dalej z fluorem

26.03.2018 r. w WSZiB w Krakowie odbyła się debata, którą zorganizowała Fundacja MIPiSE oraz Polski Klub Ekologiczny.
Tematem spotkania było zagrożenie jakie stanowi dla życia
ludzkiego fluor.
Prelekcję „Fluor w wodach Skawiny” zaprezentował mgr Marek
Górnik (UJ), a dr Jan Ignacak z Zakładu Biochemii Lekarskiej (UJ) przedstawił
temat „Zdrowotne skutki skażenia środowiska fluorem i fluorkami”.

 

 Strategia rozwoju Miasta Krakowa

26.02.2018 w WSZIB w Krakowie Fundacja Międzynarodowy Instytut Polityki i Strategii Ekologicznej wraz z Polskim Klubem Ekologicznym zorganizowali kolejną EKOdebatę.

Podczas spotkania omówiono problemy tj. Czy Kraków się rozwija czy rozrasta?
Co z jakością życia? Czy Kraków to miasto naszych marzeń? Jakie są priorytety w
rozwoju Krakowa? Granice kompromisu – czy takie są możliwe?
Prezentacja Strategia rozwoju Miasta Krakowa do pobrania na
stronie http://fundacjaeko.org.pl/ w zakładce Aktualności.

 

Gospodarka w obiegu
zamkniętym (circular economy)

22 stycznia
2018 r. w Wyższej Szkole Zarządzania i Bankowości przy al. Kijowskiej 14 w
Krakowie odbyło się kolejne spotkanie PKE.
Tym razem na
przykładzie spółek komunalnych Krakowa dyskutowano o gospodarce w obiegu
zamkniętym (circular economy).

W debacie
udział wzięli:

Miejskie
Przedsiębiorstwo Komunikacyjne S.A
.
Dyrektor d/s Technicznych mgr inż. Kazimierz Fudala

Miejskie
Przedsiębiorstwo Energetyki Cieplnej S.A
Dyrektor d/s
PONE mgr Janusz Miechowicz

Miejskie
Przedsiębiorstwo Wodociągów i Kanalizacji S.A
Krakowski Holding Komunalny S.A

Z-ca Dyrektora Zakładu Termicznego Przekształcania Odpadów Tadeusz Żaba

Poseł Bogusław Sonik

 

Debata PKE

Rada Naukowa Polskiego Klubu Ekologicznego i Fundacja MIPiSE zorganizowali kolejną
ekodebatę, która odbyła się 18 grudnia 2017 r. w Wyższej Szkole
Zarządzania i Bankowości przy al. Kijowskiej 14.

W pierwszej części spotkania mgr Sławomir Wróbel i mgr inż. Bartłomiej Zubek z Tatrzańskiego Parku
Narodowego omówili problemy ekologiczne Parku.

 

Debata „czystość powietrza” z udziałem polityków

PKE oraz Fundację MIPiSE zorganizowała debatę na temat „Czyste powietrze –
zdrowe środowisko i ludzie”. Spotkanie odbyło się 13 listopada 2017 r. w
siedzibie Wyższej Szkoły Zarządzania i Bankowości w Krakowie.

Debata była okazją do spotkania wybitnych polityków, posłów i samorządowców
Platformy Obywatelskiej.

Udział w spotkaniu wraz z prezentacją wzięli:

Gabriela Lenartowicz – Poseł PO, Minister Środowiska w Gabinecie Cieni PO

Bogusław Sonik – Poseł PO, Wiceprzewodniczący Komisji Środowiska
Zasobów Naturalnych i Leśnictwa

 

Parki Narodowe

Rada Naukowa PKE
oraz Fundacja MIPiSE zorganizowali EKOdebatę, która odbyła się 23.10.2017
r.  w siedzibie Wyższej Szkoły Zarządzania i Bankowości w Krakowie.
Tematem
spotkania były Parki Narodowe w Małopolsce – stan aktualny i perspektywy
rozwoju – zagrożenia „turystyczne” i ekologiczne.Podczas
spotkania rozważaliśmy czy zmiany prawne w zakresie ochrony
przyrody są potrzebne.
Parki Narodowe
od chwili utworzenia PKE stanowiły kluczowe zagadnienie w naszej działalności. Przy
PKE działała specjalna sekcja parków narodowych.Udział
w debacie wzięli:-Dyrektor
mgr inż. Michał Sokołowski – Pieniński Park Narodowy
-Kierownik
zespołu ds. ochrony przyrody Damian Nowak – Magurski Park Narodowy
-Dyrektor
dr inż. Janusz Tomasiewicz – Gorczański Park Narodowy
-Dyrektor
dr Tomasz Pasierbek – Babiogórski Park Narodowy
-Kierownik
Programu Człowiek i Biosfera prof. Roman Soja – Polski Komitet UNESCO
-Członek Rady Naukowej oraz były Główny Konserwator
Przyrody – Prof.
Zbigniew Witkowski

Przyroda-Humanizm-Patriotyzm

Rada Naukowa Polskiego Klubu Ekologicznego oraz Międzynarodowy Instytut
Polityki i Strategii Ekologicznej zorganizowali Ekodebatę, która odbyła się 25
września 2017r. w siedzibie Wyższej Szkoły Zarządzania i Bankowości w Krakowie.Tematem przewodnim spotkania było hasło „Przyroda-Humanizm-Patriotyzm”.

Debata odbyła się wokół postaci wybitnych przyrodników i humanistów tj.:
Walerego Goetel, Władysława Szafera, Stefana Myczkowskiego, Juliana
Aleksandrowicza, Janusza Bogdanowskiego i Marii
Gumińskiej.

SQLSaturday 2017

W dniach
15-16.09.2017 w Wyższej Szkole Bankowej w Chorzowie odbyła się Konferencja
SQLSaturday.

Była to organizowana na całym świecie społecznościowa konferencja
poświęcona platformie danych Microsoft.

Jednym z
głównych partnerów i sponsorów była Wyższa Szkoła Zarządzania i Bankowości w
Krakowie.

W pierwszym
dniu Konferencji odbyły się całodniowe warsztaty prowadzone przez najlepszych
ekspertów z branży, natomiast w sobotę uczestnicy brali udział w sesjach
technicznych prowadzonych przez światowych i polskich ekspertów.

Zdrowy dom bliżej natury

Dnia 28 sierpnia 2017 r. Rada Naukowa
Polskiego Klubu Ekologicznego i Międzynarodowy Instytut Polityki i Strategii
Ekologicznej zorganizowali kolejną ekodebatę.

W programie wystąpiła dr inż. Zsuzanna Iwanicka – Główny Ekolog Banku Ochrony
Środowiska, która przedstawiła ekonomiczne aspekty budownictwa zrównoważonego.
W drugiej części spotkania wystąpili mgr inż. arch. Maciej Jagielak, -Prezes
Zarządu Ogólnopolskiego Stowarzyszenia Budownictwa Naturalnego, który apoznał nas z
problemem „Naturalne budownictwo; Materiały, technika, społeczność”, mgr
inż. Maciej Surówka
– Prezes Zarządu Stowarzyszenia Certyfikatów i Audytorów
Energetycznych omówił „Domy energooszczędne i pasywne” oraz mgr inż. arch.
Tomasz Pyszczek
Współwłaściciel Biura Architektura Pasywna i Dom plus, który
zaprezentował „Ekonomicznie dostępne wysoko energooszczędne budynki
użyteczności publicznej – koszty realizacji i koszty utrzymania” .

 

Jak finansować inwestycje ekologiczne

14 lipca
2017 roku w Wyższej Szkole Zarządzania i Bankowości odbyła się kolejna
EDKODEBATA zorganizowana przez PKE i Rektora WSZiB.
Tematem spotkania było finansowanie projektów i inwestycji ekologicznych.
W dyskusji wzięli udział eksperci, naukowcy, przyrodnicy, ekolodzy oraz posłowie
z odpowiednich Komisji Sejmu RP.

Referaty
wygłosili:

– Wojciech
Stawiany – Narodowy Fundusz Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej.

– Janusz
Kahl – Konsul Honorowy Danii, Szwecji, Finlandii i Islandii.

– Zsuzsanna
Iwanicka – Bank Ochrony Środowiska

– Magdalena
Łasak-Strutyńska – Urząd Marszałkowski Województwa Małopolskiego.

 

Czy uprawy z GMO są remedium na niedostatek
żywności na świecie?

26.06.2017 roku odbyła się ekodebata, którą
zorganizowała Rada Naukowa Polskiego Klubu Ekologicznego oraz
Międzynarodowy Instytut Polityki i Strategii Ekologicznej. Spotkanie odbywało
się  w auli Wyższej Szkoły Zarządzania i Bankowości przy al. Kijowskiej
14.

Tematem spotkania było: GMO –
zagrożenie czy szansa? Fakty i mity.

•       GMO –
Problem głodu w świecie: ratunek czy zagrożenie

•       GMO a
bioróżnorodność

•       GMO a
Bezpieczna Żywność w Polsce

•       GMO czy
Polska będzie wolna od GMO? – problemy prawne

 

Applied Data Science 2017

16 maja 2017 we Wrocławiu odbyła się konferencja
naukowa dot. baz danych, zaawansowanej analityki, data science i uczenia
maszynowego http://science.sqlday.pl/

To pierwsze takie wydarzenie, odbywające się jako
niezależna ścieżka w ramach w znanej i bardzo popularnej (ponad 800 uczestników)
konferencji SQLDay.

Dziekan WSZiB w Krakowie dr Bartosz Banduła zasiadał
Radzie Programowej konferencji, a nasz pracownik Tomasz Libera był jednym z
organizatorów.

 

 Gospodarka leśna a ekologia

Rada Naukowa
Polskiego Klubu Ekologicznego wraz z Rektorem WSZiB zorganizowali kolejną już
ekodebatę, która odbyła się 24 kwietnia 2017 roku w Wyższej Szkoły
Zarządzania i Bankowości  w Krakowie przy al. Kijowskiej 14.

Tematem
spotkania były Lasy w Krakowie i Małopolsce. Gospodarka leśna a ekologia.
Zdrowie i lasy.

W spotkaniu
wzięli udział m.in. Jan Kosiorowski (Dyrektor Regionalnej Dyrekcji Lasów
Państwowych), Piotr Kempf i Dariusz Wnęk (Zarząd Zieleni Miejskiej), prof.
Janusz Sowa (Zarząd Rady Leśnictwa) oraz Przedstawiciel ZOO i Lasu Wolskiego.

 

Dzień Wody

Dnia 20.03.2017 roku Rada Naukowa Polskiego
Klubu Ekologicznego oraz Rektor WSZiB w Krakowie zorganizowali ekodebatę na
temat „Wisła – żegluga, turystyka i rekreacja, sport. Bariery
ekologiczne i możliwości”.
Ekodebata odbyła się w przededniu Światowego
Dnia Wody i Dnia Morza Bałtyckiego w Wyższej Szkole
Zarządzania i Bankowości przy al. Kijowskiej 14.

 

Energia odnawialna remedium na smog

Dnia 20.02.2017 r. Rada Naukowa Polskiego Klubu Ekologicznego oraz Rektor WSZiB zorganizowali ekodebatę, której tematem była Energia odnawialna w Krakowie w walce ze smogiem. Stan aktualny i możliwości.
W programie wzięli udział:
Andrzej Łazęcki – Z-ca Dyrektora Wydziału Gospodarki Komunalnej UM, „Polityka klimatyczno – energetyczna w Krakowie, stan aktualny i perspektywy”
dr inż. Mirosław Janowski – AGH, „Odnawialne źródła energii – realne możliwości w Krakowie”

Powietrze nad Małopolską – Walka ze smogiem

Rada Naukowa PKE oraz Rektor WSZiB dnia 9 stycznia 2017 r zorganizowali
kolejną ekodebatę.

Tematem spotkania było „Powietrze nad Małopolską. Walka ze smogiem. Opinia o
uchwale antysmogowej”.

Debata odbyła się w przededniu podjęcia uchwały przez Sejmik Województwa
Małopolskiego. Tekst tego dokumentu znajduje się na stronie: http://powietrze.malopolska.pl/antysmogowa/

W debacie wzięli udział specjaliści z zakresu ochrony powietrza z wielu
środowisk naukowych Krakowa, ekolodzy, przedstawiciele: Ministerstwa
Środowiska, Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska, Gospodarki Wodnej oraz
wiele innych osób.

Pszczoła – ekologia – zdrowie

5 grudnia 2016 roku Rada Naukowa PKE oraz Rektor WSZiB
zorganizowali Debatę, w której wzięli udział i wygłosili referaty Stanisław Flaga i Hajnalka Szentgyörgyi.

Stanisław Flaga w swojej prezentacji przedstawił
problemy pszczelarstwa.

Postępujący proces
intensyfikacji rolnictwa, skażenie środowiska i zmniejszenie stopnia
kwiecistości terenów użytkowych niezwykle szybko prowadzi do wymierania dzikich
gatunków zapylaczy. W tej sytuacji w Europie i na świecie podejmuje się
działania zaradcze polegające głównie na odbudowie sprzyjających biotopów,
tworzeniu sztucznych siedlisk dla pszczół i poprawieniu kwiecistości terenów
publicznych.

Polska wciąż jeszcze na tle Europy Zachodniej jest
niemal „rezerwuarem” różnorodności biologicznej, dlatego też wykorzystywanie
doświadczeń krajów wysoko rozwiniętych w zarządzaniu różnorodnością biologiczną
jest wysoce pożądane.

Konwencjonalne zagospodarowanie ogrodów dalekie jest
od potrzeb siedliskowych zapylaczy gnieżdżących się w podłożu płaskim, stromych
skarpach lessowych, pustych łodygach roślin i martwym drewnie. Badania z
zakresu ekologii pszczół dowodzą, że większość obecnie wykazywanych gatunków
zapylaczy trwa w krajobrazie głównie dzięki temu, że istnieje odpowiednia dla
nich baza pokarmowa. Im większy i bardziej różnorodny jest skład roślin
owadopylnych, tym lepsze są warunki dla życia i rozwoju bardzo różnorodnych
grup pszczół.

Praktyczna realizacja postulatów czynnej ochrony
owadów przybiera w krajach zachodnich formę m.in. naturalistycznych założeń
florystycznych i ogrodów tematycznych ukierunkowanych na ochronę określonej
grupy organizmów.

Stopień degradacji fauny pszczół w Polsce skłania do
podejmowania działań ochronnych zarówno przez pszczelarzy jak i osoby
dysponujące lub zarządzające ternami zielonymi. Niemałą rolę mogą w tym odegrać
świadomi problemu właściciele ogrodów. W ich przypadku kompozycje kwietne z
atrakcyjnymi gatunkami roślin, poza funkcjami estetycznymi, organizacją
przestrzeni, filtracją powietrza i produkcją tlenu, mogłyby stanowić niezbędne
uzupełnienie infrastruktury ekologicznej, sprzyjającej ochronie zagrożonych
gatunków zapylaczy.

 

Hajnalka
Szentgyörgyi
omówiła czynniki wpł
wające na
występowanie pszczół w środowisku naturalnym

Pszczoły są dużą i różnorodną grupą owadów liczącą
ponad 400 gatunków w Polsce. Należą do nich poza pszczołą miodną (Apis
mellifera), także trzmiele (Bombus) i wszystkie inne tzw. pszczoły dzikie, jak
np. murarki, prowadzące najczęściej samotniczy tryb życia.

Pszczoły są bardzo ważne dla człowieka nie tylko z
ekologicznego, ale także z ekonomicznego punktu widzenia. Jednak wbrew pozoru
nie z powodu produktów pszczelich, które dają bezpośrednie korzyści
gospodarcze, ale z powodu dostarczonej tzw. usługi ekosystemowej. Pszczoły,
jako jedna z najważniejszych oraz najlepiej przystosowana grupa zapylaczy,
odpowiadają za zapylanie upraw. Ostatnie dziesięciolecie zdecydowanie
poszerzyło naszą wiedzę na temat nie tylko korzyści, ale także ekonomicznej
wartości zapylania upraw rolnych. Według danych statystycznych ok. 75% roślin
uprawnych korzysta w większym lub mniejszym stopniu z zapylania. Dotyczy to
roślin wymagających obligatoryjnie (obowiązkowo) zapylenia przez owady, jak i
tych częściowo od nich zależnych, których plon nie tylko zwiększa się, ale
także poprawia się jego jakość (walory smakowe i skład chemiczny). Co ciekawe,
pszczoły miodne wbrew powszechnej opinii, często nie są tymi najlepszymi i
najskuteczniejszymi zapylaczami. Dlatego aby zagwarantować wysoki plon roślin
owadopylnych, nie wystarczy  skupiać
uwagi tylko na pszczole miodnej. Większość upraw  skuteczniej zapylają dzikie gatunki pszczół.

Strategia rozwoju Krakowa do roku
2030

21.11.2016 roku Rektor Wyższej Szkoły Zarządzania i Bankowości
w Krakowie wraz z Radą PKE zorganizowali Debatę na temat Strategii rozwoju
Krakowa do roku 2030.

Podczas spotkania omówiono podejście terytorialne, koncepcję
smart city, koncepcję second tier cities (miasta drugiego rzędu) oraz
benchmarking.

Podstawową intencją Strategii jest utrwalenie pozycji
miasta Krakowa, jako drugiego miasta
Rzeczypospolitej w aspektach:

•      gospodarczym

•      społecznym

•      ludnościowym

•      kulturowym

Debatę podsumowano, iż niezbędne jest rozwijanie sieci
współpracy międzynarodowej, zorientowanej przede wszystkim na inne miasta
europejskie drugiego rzędu. Równocześnie miasta te są naturalnym benchmarkingiem
dla oceny procesów rozwojowych mających miejsce w Krakowie.

Paradygmat rozwoju według
SRK 2030 można ująć hasłem „Kraków – nowoczesna
metropolia tętniąca kulturą, otwarta, bogata, bezpieczna i przyjazna, dumna z
historycznego dziedzictwa, współtworzona przez mieszkańców.

Nową Misją samorządu Krakowa jest: „tworzenie inteligentnej metropolii, zapewniającej wysoką jakość
życia, budowanie kreatywnej gospodarki, kształtowanie środowiska przestrzennego
oraz rozwój kultury, poprzez współpracę podmiotów różnych sektorów oraz
partnerskie współdziałanie mieszkańców.”

Odpady w Polsce i Małopolsce. Fakty i mity.

Dnia 7.11.2016 roku w WSZiB w Krakowie odbyła się
kolejna EKODEBATA. Spotkanie rozpoczęło się od wystąpienia Janusza Mikuły, który zatytułował je: „Odpady – polski węzeł gordyjski”. Po przekształceniach, jakie zaszły w
Polsce gospodarka odpadami pozostała bardzo zaniedbana. Doprowadziło to w
Krakowie do blokady wysypiska w Baryczy przez okolicznych mieszkańców i
konsekwentną realizację polityki wytyczonej na początku lat 90, której
uwieńczeniem było uruchomienie spalarni. Natomiast gospodarka odpadami mimo
zmian technologicznych i organizacyjnych nie poprawia się. Jak się przyjrzymy
dokładnie prawdziwym statystykom to stwierdzimy, że poziom odzysku, a w
szczególności recyklingu, jest tragicznie niski w porównaniu z pozostałymi
krajami Unii Europejskiej. Oficjalne dokumenty w tym program gospodarki
odpadami uchwalony w roku 2016 przez rząd stwierdzają, że podstawowymi
problemami w zakresie gospodarki odpadami komunalnymi są:

  1. zbyt mały udział
    odpadów selektywnie zebranych u źródła,
  2. niewłaściwa jakość
    zbieranych odpadów spowodowana
    brakiem jednolitych w kraju standardów w zakresie selektywnego zbierania
    odpadów komunalnych,
  3. możliwość ryczałtowego rozliczania firmy
    odbierającej odpady komunalne od mieszkańców, co utrudnia gminom kontrolę
    nad strumieniem odpadów komunalnych,
  4. ograniczony nadzór gmin
    nad właściwym postępowaniem z odpadami komunalnymi spowodowany wyborem
    łącznego przetargu na odbiór i zagospodarowanie odpadów,
  5. zbyt duży udział
    odpadów komunalnych poddawanych składowaniu w stosunku do wytwarzanych,
  6. duży udział zmieszanych
    odpadów komunalnych w strumieniu odbieranych odpadów komunalnych,
  7. aktualny system opłat
    za składowanie odpadów w dalszym ciągu w zbyt małym stopniu motywujący
    gminy oraz inne podmioty uczestniczące w systemie gospodarki odpadami
    komunalnymi do zagospodarowania odpadów innymi metodami niż składowanie,
  8. niewystarczająca liczba stacjonarnych Punktów
    Selektywnej Zbiórki Odpadów Komunalnych,
  9. występowanie przypadków składowania odpadów
    ulegających biodegradacji selektywnie zebranych pomimo zakazu takiego
    postępowania,
  10. występowanie przypadków składowania zmieszanych
    odpadów komunalnych bez przetworzenia,
  11. niewystarczająca edukacja w zakresie gospodarki
    odpadami,
  12. stosowanie nielegalnych praktyk przez wyłonionych
    w przetargu wykonawców w szczególności prowadzących działalność łącznie w
    zakresie usług odbioru i zagospodarowania odpadów,
  13. zbyt mała liczba lub brak prowadzenia kontroli w
    zakresie wywiązywania się przedsiębiorców z umownych obowiązków
    dotyczących prawidłowego zagospodarowania odebranych odpadów z terenu
    gmin.

 

Henryk Kultys prezes Miejskiego Przedsiębiorstwa Oczyszczania w Krakowie stwierdził,
że opady przemysłowe różni od odpadów komunalnych to, że są jednorodne, zatem
łatwiej poddając je obróbce z nich coś uzyskać. Hałda hutnicza może być tego
przykładem. W odpadach komunalnych jest właściwie wszystko w związku z tym jest
bardzo dużo technologii, jakie są potrzebne do tego by we właściwy sposób
przetworzyć i odzyskać z nich to, co najcenniejsze, albo by wrócić je do
ponownego obiegu. Wymagają one wielu działań w tym dużej samodyscypliny od
wszystkich osób. System nie może działać w oderwaniu od mieszkańców. Jest to
zadanie społeczne i nie może być przeprowadzony instytucjonalnie.

Ochrona piękna w Krakowie-projekt:
Nowa Huta Park Kulturowy.

24.10.2016 roku w Wyższej Szkole Zaradzania i Bankowości w Krakowie odbyła się Debata w trakcie której został przedstawiony projekt parku kulturowego Nowa Huta. Jego założenia zostały zaprezentowane w artykule Zbigniewa Myczkowskiego „Parki kulturowe – krakowskie doświadczenia w ochronie krajobrazu kulturowego”, jaki ukaże się również w Przeglądzie Urbanistycznym.
Parki kulturowe są nowym narzędziem, stosowanym przez samorządy dużych miast w celu ochrony i kształtowania krajobrazu kulturowego, przydatnym także dla prowadzenia procesu rewitalizacji. Powstało takich parków w Polsce już 30, a 5 z nich w obszarach śródmiejskich Jarosławia, Radomia, Wrocławia i Zakopanego oraz Krakowa.
Podczas Debaty szczegółowo omówiono podstawowe działania służące realizacji przyjętych celów w planie ochrony Parku Kulturowego Stare Miasto. Są to m.in.:
•    konserwacja zachowawcza – polegająca na zachowywaniu obecnego stanu czytelnych wnętrz z minimalnymi uzupełnieniami, wynikającymi z postępu wiedzy historycznej oraz konserwatorskiej (obejmująca działania o charakterze administracyjno-ochronnym, naukowym, projektowym i wykonawczym);
•    konserwacja postępująca (aktywna) – polegająca na utrzymaniu i doskonaleniu obecnego stanu czytelnych wnętrz z wymianami na elementy odtwarzane, z uwagi na szybkie starzenie się substancji budowlanej i elementów szaty roślinnej (obejmująca działania jw.);
•    uzupełnianie – polegające na udoskonalaniu obecnego stanu czytelnych wnętrz poprzez wprowadzanie odtwarzanych, brakujących elementów, znanych i potwierdzonych dzięki wynikom badań naukowych (obejmujące działania o charakterze administracyjnym, projektowym i wykonawczym);
•    uczytelnianie – polegające na ciągłej korekcie czytelności poprzez wprowadzanie lub usuwanie drobnych elementów dla odzyskania klarowności i zrozumiałości pierwotnego zamysłu projektanta lub śladów przemian naturalnych i kulturowych, zapisanych w krajobrazie; elementy wprowadzane nie zawsze muszą być wiernymi kopiami utraconych detali historycznych i w uzasadnionych przypadkach mogą stanowić współczesne nawiązanie do form historycznych (obejmujące działania jw.);
•    porządkowanie – polegające na ciągłej korekcie stanu, czytelności i jednorodności wnętrz poprzez usuwanie lub zamianę drobnych, spontanicznie pojawiających się, współczesnych elementów, związanych głównie z handlem, komercją, organizacją ruchu drogowego, turystycznego itp. działanie administracyjne, przestrzenne i projektowo-techniczne, dotyczące głównie elewacji, witryn, reklam, oznaczeń, latarń ulicznych jako elementów materialnych o znacznej trwałości (obejmujące działanie administracyjne, przestrzenne i projektowo-techniczne);
•    racjonalizacja aktywności miejskiej – polegająca na ciągłej dbałości o stan wnętrz i jakość przebywania w nich poprzez racjonalne kształtowanie świadczonych usług i innych form aktywności miejskiej, związanych głównie z handlem, wydarzeniami artystycznymi itp. (obejmująca działanie o charakterze administracyjnym, edukacyjnym, a także promowanie dobrych praktyk w zakresie – handlu obwoźnego, spektakli ulicznych, form pojazdów, świadczących usługi turystyczne a także elementów wystroju okresowego – o małej trwałości);
•    reidentyfikacja – polegająca na przywróceniu znaczeń wnętrz i ich zespołów, których dzisiejsze znaczenia i społeczna konotacja są niekorzystne, odzyskaniu dawnego ich znaczenia w celu zwiększenia rozpoznawalności, atrakcyjności i wydobycia ich rzeczywistej wartości, odzyskiwaniu tożsamości historycznej miejsc, wprowadzaniu oznaczników w krajobrazie oraz zmian dotychczasowych funkcji i form oraz promowania tych cech (obejmująca działania o charakterze koncepcyjnym, strategicznym, promocyjnym oraz projektowym i realizacyjnym);
•    identyfikacja (mianowanie) – polegająca na nadaniu znaczeń wnętrzom i ich zespołom, cech zwiększających ich rozpoznawalność, atrakcyjność, wydobywających ich rzeczywistą wartość oraz promowaniu tych cech – w sytuacji nieczytelności lub anonimowości takich wnętrz; także na wprowadzaniu oznaczników w krajobrazie oraz nowych funkcji i form, nowej tożsamości miejsc, w nawiązaniu do tożsamości historycznej wnętrza lub jego sąsiedztwa (obejmująca działanie jw.);
•    asymilacja – polegająca na włączeniu wnętrz do aktywności miejskiej, wyłączonych dotąd lub użytkowanych ekstensywnie z uwagi na niski standard funkcjonalny i formalny, małą dostępność, zły stan, kryminogenność (obejmująca działania o charakterze administracyjnym, planistycznym i gospodarczym poprzez budowanie polityki zachęt, ulg, promowanie dobrych praktyk);
•    odnowa przyrodnicza – polegająca na poprawie stanu lub przywracaniu formy i funkcji kompozycji urządzonej zieleni publicznej i niepublicznej w postaci ogrodów we wnętrzach śródblokowych, klasztornych, oraz na skwerach i fragmentach kompozycji parkowej (obejmująca działania o charakterze administracyjnym, planistyczno-projektowym i realizacyjnym);
•    odnowa – polegająca na poprawie stanu, formy i funkcji dzieł i kompozycji architektonicznych we wnętrzach w szczególności śródblokowych i innych, wyłączonych lub użytkowanych ekstensywnie (obejmująca działania jw.);
•    scalanie – polegające na odzyskiwaniu i uzyskiwaniu jednorodności i harmonii formy oraz poprawy funkcjonalności wnętrz i zespołów wnętrz poprzez wprowadzanie i usuwanie dużych elementów (o skali całych budynków lub ich znaczących części oraz grup zieleni) w celu połączenia wtórnie rozłączonych lub zniekształconych i zatartych układów kompozycyjnych; elementy wprowadzane lub wymieniane mogą mieć formy nawiązujące do historycznych lub ściśle odpowiadające formie historycznej (obejmujące działania o kierunku rekompozycyjnym lub rekonstrukcyjnym procesu scalenia);
•    ochrona i kształtowanie ekspozycji widokowej czynnej lokalnej – polegające na ochronie i korygowaniu widoków z najistotniejszych punktów, ciągów i płaszczyzn ekspozycji, skąd roztacza się ogólnodostępny widok w lokalnym zakresie dla głównego zespołu wnętrz (obejmujące działania polegające na usuwaniu elementów szpecących lub przesłaniających ww. miejsca);
•    ochrona i kształtowanie ekspozycji widokowej czynnej ponadlokalnej – polegające na ochronie i korygowaniu widoków z najistotniejszych punktów, ciągów i płaszczyzn ekspozycji, skąd roztacza się ogólnodostępny widok w ponadlokalnym zakresie wielu zespołów wnętrz (obejmujące działania jw.);
•    ochrona i kształtowanie ekspozycji widokowej biernej lokalnej – polegające na ochronie i korygowaniu widoków na najistotniejsze obiekty i ich grupy, możliwe do obserwacji z zewnątrz – dominanty, subdominanty i akcenty krajobrazowe w lokalnym zakresie głównego zespołu wnętrz (obejmujące działania polegające na dbałości o wysokość i formę ewentualnych nadbudów, usuwanie elementów szpecących lub przesłaniających widok na ww. cenne elementy krajobrazu);
•    ochrona i kształtowanie ekspozycji widokowej biernej ponadlokalnej- polegające na ochronie i korygowaniu widoków na najistotniejsze obiekty i ich grupy, możliwe do obserwacji z zewnątrz – dominanty, subdominanty i akcenty krajobrazowe w ponadlokalnym zakresie wielu zespołów wnętrz (obejmujące działania jw.).

Czy Zakrzówek może być ekologiczny.

17.10.2016 roku w WSZiB w Krakowie odbyła się debata dotycząca Zakrzówka w Krakowie.
W trakcie spotkania została przedstawiona praca wyróżniona w konkursie na studialny projekt zagospodarowania Zakrzówka wykonana przez Grupę Projektową CCLA-Creatio Continua Landscape Architects w składzie: mgr inż. arch. Agnieszka Duda, mgr inż. arch., arch. krajobrazu Wojciech Kawalec, mgr inż. arch. krajobrazu Laura Klimczak, mgr inż. arch. krajobrazu Sebastian Kochel, mgr inż. arch. krajobrazu Jan Kocieniewski, dr inż. arch., arch. krajobrazu Miłosz Zieliński.
Zakrzówek – EKO-LABORATORIUM:
Prezentowany był projekt parku edukacji i wypoczynku, który mógłby być odpowiedzią na potrzebę równoważenia udostępnienia walorów Zakrzówka mieszkańcom z równoczesną ich ochroną.
Duża część krakowian pragnie, aby Zakrzówek pozostał nietknięty. Projekt w warstwie małej architektury oraz budynku centrum edukacyjnego zawiera formułę, której zadaniem jest realizacja najmocniejszej z możliwych formy ochrony parku ochrony obywatelskiej. Zakrzówek traktujemy, jako „pacjenta”, a elementy wyposażenia parku nie tylko opowiedzą o mechanizmie działania jego ekosystemu, ale będą swego rodzaju „aparaturą diagnostyczną”. Będą mogli Państwo sprawdzić podstawowe parametry „pacjenta” takie jak temperatura, poziom „płynów ustrojowych” (wody gruntowej), witalność. Laboratoria centrum edukacyjnego w przystępny sposób pomogą analizować i prawidłowo odczytać dane. Oddajemy do Państwa dyspozycji formułę ochrony, dzięki której staniecie się Państwo ekspertami w zakresie swojego parku, zyskacie możliwość osobistego monitorowania procesów, jakie tam zachodzą i reagowania na zagrożenia o wiele wcześniej niż post factum.
Pragnęliśmy
także, o ile to możliwe, stworzyć architekturę, której nie ma, dlatego ingerencję ograniczyliśmy do minimum. (Powierzchnia parku: 64 ha, łączna powierzchnia terenów poddanych przekształceniom w tym place zabaw, kąpieliska, tereny gier i sportów, zagospodarowania przy pawilonach: ok. 3,5 ha). Wszyscy krakowianie, którzy do tej pory korzystali z Zakrzówka w określony sposób dalej będą mogli to robić tylko wygodniej i bezpieczniej:
Państwo, którzy przychodzili tu, po prostu, spacerować dalej będą mogli to robić tyle, że bez obaw o potrącenie przez rowerzystę. Oddzieliliśmy ruch rowerowy od pieszego. Reszta komunikacji w parku niemal w całości bazuje na istniejących ścieżkach (przeważnie z tłucznia wapiennego), które zostały nieco poprawione tak, aby mógł przejechać wózek z dzieckiem. Ścieżki prowadzą tak by w pełni wykorzystać walory widokowe Zakrzówka i omijają istniejącą zieleń.
Dla tych z Państwa, którzy chcieli cieszyć się widokiem monumentalnego krajobrazu wyrobiska, stworzyliśmy specjalne punkty widokowe oraz system bezpiecznych poręczy. Dla bardziej wymagających zaproponowano wokół zalewu ekstremalną ścieżkę z asekuracją i przewodnikiem. Miłośnicy panoram Starego Miasta mogą być spokojni wiedząc, że w projekcie ingerencja w wierzchowinę ogranicza się do zabezpieczenia w postaci poręczy, które w miejscach kulminacyjnych są szklane, zaś w pozostałym przebiegu ukryte za pomocą rodzimej roślinności. Dla szukających latem ochłody, projekt przewiduje dwa kąpieliska. Jedno sportowe (południowe) m.in. z możliwością skoków do wody. Drugie (północne) dla rodzin z dziećmi, przystanią wodną i zapleczem dla nurków. Znajduje się tu plaża z brzozowym zagajnikiem, plenerowe natryski, wodny plac zabaw dla najmłodszych, pełniący również rolę wymaganego przepisami placu manewrowego. Pod drewnianym pomostem ukryto schowki m.in. kajaki. Nurkowie mają wydzieloną strefę zamkniętą w formie dwupoziomowego pływającego pomostu, z którego górnej kondygnacji inni użytkownicy mogą ich bezpiecznie obserwować. Atrakcją, także poza sezonem letnim jest kawiarnia w bezpośrednim sąsiedztwie akwenu.
Projekt przewiduje również bogatą ofertę edukacyjną. Jej sercem jest centrum ekologiczne z kawiarenką będącą de facto czatownią do obserwacji ptaków i reszty fauny. W barze można wypożyczyć lornetkę a nad barem wyświetlany jest w czasie rzeczywistym podgląd z kilku kamer zamontowanych w parku, na stanowiskach organizmów chronionych. Rozwiązania niezastąpione w słotne dni.

SQLSaturday (534)

12 października w hotelu Qubus w Krakowie, odbyła się pierwsza w Polsce
konferencja w ramach międzynarodowego cyklu SQLSaturday. Wyższa Szkoła
Zarządzania i Bankowości była współorganizatorem wydarzenia, a w jej
przygotowaniu uczestniczyli członkowie Koła naukowego użytkowników baz
danych.
Przedstawionych zostało 19 sesji technicznych dotyczących baz danych –
ich administracji i programowania, a także zagadnień związanych z
analizą danych i usługami Business Intelligence.

Komunikacja w Krakowie –
zrównoważona i ekologiczna. Granice, możliwości, bariery i perspektywy.

19.09.2016 r. w Auli WSZiB w Krakowie odbyła się Debata w ramach Europejskiego Tygodnia Transportu Zrównoważonego i w przededniu 36 rocznicy utworzenia PKE (23.09.1980 r.).
Jako pierwszy głos zabrał Tadeusz Trzmiel I Zastępca Prezydenta Miasta Krakowa ds. Inwestycji Miejskich. Przedstawiono kierunki i założenia Polityki Transportowej Miasta przyjęte w lipcu tego roku i najnowszy dokument, który określa kierunki rozwoju systemów transportowych. Uwzględnione w nich są  założenia Studium Uwarunkowań i Kierunków Zagospodarowania Przestrzennego Miasta uchwalonego w roku 2014 oraz wyniki referendum z maja 2014 roku, w którym mieszkańcy wypowiedzieli się na temat metra oraz rozwoju komunikacji rowerowej.
Prezentację polityki transportowej przedstawił Łukasz Szewczyk, zastępca dyrektora Wydziału Gospodarki Komunalnej UMK:
Pierwsza polityka transportowa dla Krakowa przyjęta została w 1993 roku. Generalnym celem tej polityki było stworzenie warunków dla sprawnego, bezpiecznego i ekonomicznego przemieszczania się osób i towarów.
Generalny postulat to priorytet transportu zbiorowego w inwestycjach oraz w ruchu.
Zaktualizowana Polityka transportowa dla miasta Krakowa przyjęta została w 2007 roku. Głównym jej celem było stworzenie warunków dla sprawniejszego i bezpieczniejszego przemieszczania osób i towarów, przy spełnieniu wymogów ograniczenia uciążliwości transportu dla środowiska, a przez to poprawa dostępności komunikacyjnej w obrębie miasta oraz z terenów obszaru metropolitalnego, województwa i kraju.
Z kolei nowa polityka transportowa uchwalona w 2016 roku to nowe podejście do zagadnienia. Generalnym celem jest stworzenie warunków do sprawnego i bezpiecznego przemieszczania osób i towarów przy ograniczeniu szkodliwego wpływu na środowisko naturalne i warunki życia mieszkańców oraz poprawę dostępności komunikacyjnej w obrębie miasta, jak również terenów obszaru metropolitalnego, województwa i kraju w warunkach zrównoważonej mobilności w miejskim systemie transportowym.

Skupiona jest ona na 5 głównych celach tj:
1.Zapewnienie możliwości dogodnego przemieszczania się użytkownikom systemu transportowego w powiązaniach wewnętrznych i zewnętrznych,
2.Rozwój i promowanie ekologicznych form podróżowania,
3.Poprawa stanu środowiska naturalnego, zmniejszenie uciążliwości transportu dla mieszkańców oraz wzrost bezpieczeństwa,
4.Poprawa efektywności gospodarki przestrzennej i transportu,
5.Poprawa wizerunku miasta i budowa jego prestiżu.

Łukasz Franek zastępca dyrektora ZIKiT ds. transportu, w swojej prezentacji przedstawił jak praktycznie ma być wdrażana polityka transportowa miasta. Kierując się różnymi zadaniami i celami skoncentrowano się na promocji podróży pieszych w odległości do 1 kilometra, ruchu rowerowym do 4 kilometrów oraz komunikacji zbiorowej przy dłuższych podróżach. Taka optymalizacja zachowań komunikacyjnych pozwala na uzyskanie następujących korzyści:
-podróże piesze – zdrowie i koszt,
-podróże rowerowe – zdrowie, czas i koszt,
-podróże komunikacją zbiorową – czas i koszt.

Odnawialne źródła energii (OZE).
Mała energetyka w walce o czyste powietrze.

Dnia 20.06.2016 r. Rektor WSZiB wraz z Polskim Klubem Ekologicznym zorganizowali Debatę na temat OZE.
Henryk Kozłowski przedstawił projekt budowy ciepłowni, elektrociepłowni geotermalnych i geotermicznych. Następnie Stanisław Nowacki (koordynator projektu instalacji systemów energii odnawialnej w gminie Niepołomice) przedstawił działania gminy. W Niepołomicach jest zlokalizowana Specjalna Strefa Ekonomiczna (SSE), dzięki której możliwe jest finansowanie wielu innowacyjnych przedsięwzięć, przy budżecie gminy wynoszącym 120 milionów złotych. Jest to jedna z nielicznych stref, które z powodu dużego zainteresowania inwestorów mogą wybierać, i dzięki temu w niepołomickiej SSE mogą być realizowane inwestycje przyjazne dla środowiska.
W Niepołomicach podobnie jak w Krakowie występuje wysokie zanieczyszczenie powietrza, aby temu przeciwdziałać Niepołomice w 2009 roku przystąpiły do elitarnej grupy Konwentu Burmistrzów Europy, co skutkowało przyjęciem obowiązku realizacji dyrektywy europejskiej 3 x 20, czyli redukcji emisji CO2 o 20%.. Został wtedy opracowany Plan Działań Na Rzecz Zrównoważonej Energii (SEAP), na bazie tych planów obecnie są tworzone programy gospodarki niskoemisyjnej. Został przygotowany plan działań, zarówno inwestycyjnych jak i edukacyjnych. Jednym z takich zadań jest wykorzystanie kolektorów słonecznych, co udało się dzięki dobrze przygotowanemu projektowi do Szwajcarsko –Polskiego programu współpracy.
Kolektorów słonecznych do czerwca 2016 roku zostało zainstalowanych 3920, ogniw fotowoltaicznych 5000, pomp ciepła 9, i przeszkolono w ramach programów edukacyjnych 1850 osób. Następnie prelegent przedstawił szereg realizacji zarówno kolektorów słonecznych jak i pomp ciepła na budynkach użyteczności publicznej.

W ramach programu mieszkańcom zaoferowano możliwość dofinansowania do instalacji indywidualnej. Wkład własny wynosił jedynie 30 – 35 % wartości kolektora, w jego ramach mieści się poza instalacją firmy Viessmann również gwarancja 10 letnia, która obejmuje dwukrotną wymianę płynu solarnego oraz całodobowy serwis.

Wcześniej przed realizacją kolektorów z projektu szwajcarsko – polskiego testowane były na budynkach użyteczności publicznej kolektory płaskie i próżniowe tak, aby mieć rozeznanie przy ostatecznym wyborze, które z nich zaproponować mieszkańcom. Wybór padł na kolektory płaskie, jako że okazały się łatwiejsze w utrzymaniu i sprawniejsze. Mimo że kolektory próżniowe w okresie letnim dają nieco więcej energii, to mają trudniejszy w obsłudze system zabezpieczeń.
Andrzej Łazęcki zastępca dyrektora Wydziału Gospodarki Komunalnej Urzędu Miasta Krakowa podkreślił, że jednym z celów zapisanym w dokumentach strategicznych miasta jest zrównoważony rozwój, co znajduje odzwierciedlenie także w strategicznych dokumentach sektorowych, czyli w założeniach do planu zaopatrzenia w ciepło, energię elektryczną i paliwa gazowe oraz w programie gospodarki niskoemisyjnej. Konkretne działania przejawiają się do montażu odnawialnych źródeł energii w ramach Programu Ograniczania Niskiej Emisji (PONE). W Miejskim Przedsiębiorstwie Oczyszczania jest wykorzystywany w agregacie kogeneracyjnym metan powstały ze składowania odpadów. Metan jest silnie oddziałującym gazem cieplarnianym. Dzięki jego wtórnemu wykorzystaniu nie zatruwamy atmosfery, a jednocześnie pozyskujemy energię cieplną i elektryczną na potrzeby wysypiska w Baryczy. Instalacja termicznego przekształcania odpadów, zwana popularnie spalarnią odpadów niesie ze sobą podwójną korzyść. Jest ona końcowym etapem w łańcuchu gospodarki odpadami, po segregacji i oddzieleniu frakcji zielonej do kompostowania. Pozostałość można byłoby składować jak to się działo do tej pory, ale dzisiejsze przepisy zakazują składowania odpadów.

 Komunikacja elektryczna w Krakowie. Stan aktualny, ocena,
perspektywy: autobusy, samochody i rowery.

Dnia 30.05.2016 roku w Wyższej Szkole Zarządzania i Bankowości w Krakowie odbyła się debata dotycząca Planu Zrównoważonego Rozwoju i prognozy rozwoju samochodów elektrycznych, jako przyszłej specjalizacji polskiego przemysłu motoryzacyjnego.
Daniel Prusak z AGH przedstawił kierunek mechatroniki podejmowanej w jego uczelni. Następnie przedstawiono najciekawsze projekty zrealizowane przez grupy studenckie takie jak robot piszący na klawiaturze ballbot, robot balansujący na kuli, czy chwytak pięciopalczasty. Przedstawiono również przykład z zakresu motoryzacji, a mianowicie skonstruowanej przez studentów z klocków Lego automatycznej skrzyni biegów.
Hitem prezentacji było przedstawienie projektu Hydrocar Premier, czyli samochodu z napędem wodorowym, który powstał, jako demonstrator technologii magazynowania wodoru w proszku metalowym. Projekt magazynowania wodoru był realizowany przez Wojskową Akademię Techniczną (WAT) przez Wydział Nowych Technologii i Chemii pod kierownictwem prof. dr hab. inż. Leszka Jaroszewicza, następnie w projekt zaangażowała się RIOT Technologies przy wsparciu AGH Racing. Pierwotnym wykorzystaniem technologii opracowanej w WAT miał być UPS podtrzymujący zasilanie. Bardziej przemawiającym do wyobraźni jest dobrze prezentujący się samochód, mogący również pokazać technologie automotive możliwe do opracowania i rozwijania przez AGH.
W schemacie systemu zasilania samochodu, przedstawiono zastosowane silniki z czterema niezależnymi stopniami mocy, gdzie całość jest chłodzona wodą oraz pakiet akumulatorów odpowiedzialnych za pracę tych silników, magazyn wodoru i ogniwo paliwowe, które doładowuje elektryczne baterie. Balans cieplny pojawiający się w samochodzie jest transportowany w zależności od potrzeby. Ogniwo paliwowe wymaga wodoru, który jest przechowywany w postaci proszku, czyli wodorków metali a niesprężonego gazu. Przy tankowaniu takiego proszku temperatura zbiornika rośnie, natomiast w momencie pobierania wodoru ze zbiornika temperatura maleje. Zbiornik został specjalnie zaprojektowany w taki sposób, że możemy chłodzić proszek, który jest w środku umieszczony, dzięki takiemu rozwiązaniu można transportować ciepło jak i zimno pomiędzy zbiornikiem wodoru, który pracuje, a pozostałymi podsystemami samochodu w taki sposób, aby można było chłodzić podzespoły podczas normalnej pracy. Zbiornik ma pojemność zaledwie 20 litrów, ale magazynując wodór w postaci proszku metalu można go zmagazynować do pięciu razy więcej, niż magazynując go w postaci gazu pod ciśnieniem nawet przy użyciu butli kompozytowych. Oczywiście można tankować wodór, albo załadować bezpośrednio baterie z gniazdka.
W część drugiej wystąpienia Łukasz Szewczyk przedstawił projekt Carsharing, czyli system współużytkowania pojazdów, mającego na celu zwiększenie wykorzystania pojazdów. Dzisiejszy najbardziej popularny model wykorzystania samochodu polega na dojechaniu nim do pracy a następnie przez 8, 10 godzin taki pojazd nie jest używany. W przypadku drugiego lub trzeciego samochodu w rodzinie zdarza się, że nie jest on wykorzystywany tygodniami.
Do podstawowych celów projektu należy zaliczyć:
– zmniejszenie zakorkowania miasta,
– zredukowanie negatywnego wpływu motoryzacji na środowisko,
– uwolnienie miejskich powierzchni parkingowych,
– skrócenie czasu podróży, dzięki dopuszczeniu miejskich pojazdów elektrycznych do ruchu po buspasach.

 

Inwestycje,
a ład w przestrzeni, ułomności ustawy o planowaniu przestrzennym

Konferencja pt. „Inwestycje, a ład w przestrzeni, ułomności ustawy o planowaniu przestrzennym” odbyła się 18.04.2016 roku w Wyższej Szkole Zarządzania i Bankowości w Krakowie. Udział w debacie wzięli między innymi Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Infrastruktury i Budownictwa Tomasz Żuchowski, poseł Anna Paluch Vice Przewodnicząca Sejmowej Komisji Środowiska, Elżbieta Koterba, Zastępca Prezydenta Miasta Krakowa i poseł Jerzy Meysztowic.
Anna Paluch podkreśliła, że ład w przestrzeni jest bardzo istotną wartością, która wiąże się ze zrównoważonym rozwojem. Ustawa o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, która obowiązuje od 2003 roku i obrosła już ogromną ilością nowelizacji, co powoduje, że jest trudna w implementacji. Mówiąc o prawie z zakresu zagospodarowania przestrzennego i łączącym się z nim prawem budowlanym, trzeba pamiętać, że są to dwie synchroniczne ustawy, operujące pojęciami nawzajem jedna z drugiej, czyli muszą być brane pod uwagę w koniunkcji. W oczywisty sposób łatwość, bądź trudność stosowania tego prawa rzutuje na życie gospodarcze. Trzeba zrobić wszystko by te przepisy były jasne, proste i nie nadmiernie skomplikowane. W przeciwnym przypadku jest to istotna przeszkoda w rozwoju kraju.
Elżbieta Koterba podjęła temat zderzenia inwestycji i ładu przestrzennego. W 2014 roku opracowane zostało Studium Uwarunkowań i Kierunków Zagospodarowania Przestrzennego dla Miasta Krakowa (SUiKZP). Był to innowacyjny dokument, ponieważ opierał się na założeniu, że głównym celem jest niedoprowadzenie do rozrostu miasta, lecz dbanie o jego rozwój. W związku z tym została wyznaczona ścisła granica pomiędzy terenami zainwestowanymi, a terenami wolnymi od zabudowy, której nie wolno przekraczać. Ponadto zostało wykonane szereg analiz dotyczących środowiska przyrodniczego, które odpowiadają na pytanie, które tereny można wskazać do zabudowy, a które powinny być od niej wolne. Dodatkowo pozwoliły one wskazać obszary, na których warunki inwestowania powinny być mniej restrykcyjne, niż w obszarach przyrodniczo cennych.
Jerzy
Meysztowicz stwierdził, że niedobrze się stało i nie jest to przypadek wyłącznie Krakowa, iż zostały uchylone plany zagospodarowania przestrzennego, a jednocześnie nie przygotowano takiej procedury, która w ich miejsce szybko wprowadziła nowe. Rozwiązaniem stały się decyzje WZ, co jest bolączką przede wszystkim miast, gdzie obecność deweloperów i ich nacisk na szybkość i intensywność inwestycji jest największy. W obliczu przymiarek do zmian w ustawie o zagospodarowaniu przestrzennym dobrze by było postulować o korektę tych negatywnych przepisów, ale także, aby dać więcej czasu na konsultacje społeczne. Projekt Kodeksu Budowlanego obejmie całą Polskę i w różnych jej rejonach będzie różnie funkcjonował. Zatem dobrze by było uwzględnić w nim specyfikę miast. W nowej ustawie powinien też być rozwiązany problem ochrony korytarzy przewietrzających, które są zabudowywane, bez żadnej kontroli na podstawie decyzji WZ.

Quo Vadis Cracovio

Konferencja odbyła się pod
przewodnictwem Adama Markowskiego, obrady prowadził dr Zygmunt Fura.

Konferencja „Quo Vadis Cracovio?”
organizowana przez oddział krakowski Polskiego Towarzystwa Ekologicznego i
WSZiB 14 marca 2016 r. nawiązała do historycznego dziś stanowiska i dokumentu
ekologów przedstawionego władzom dokładnie 35 lat temu. Dr Zygmunt Fura
przypomniał główne tezy tego stanowiska. Większość z nich pozostaje aktualna do
dnia dzisiejszego, mimo zmienionych warunków społecznych i geopolitycznych. W
memoriale tym czytamy następujące stwierdzenia: Kraków jest miastem tradycji,
nauki, historii, kultury, patriotycznej inspiracji;  wskazywano potrzebę stabilizacji liczby
ludności na poziomie 750 tyś. Podkreślano tamże potrzebę niskiej bulwarowej
zabudowy, w miejsce osiedlowych blokowisk. Budynki mieszkalne powinny powstawać
na terenach nieużytków, z poszanowaniem enklaw agrorolniczych już istniejących
w mieście, z zachowaniem historycznego układu urbanistycznego. Dokument
podkreślał potrzebę uporządkowania ruchu samochodowego oraz rozwój komunikacji
rowerowej.

Kolejnym prelegentem był Zastępca
Dyrektora Wydziału Rozwoju Miasta Krakowa Jacek Woźniak w swoim wystąpieniu
zwrócił uwagę, że podstawowym celem rozwoju miasta musi być zapewnienie
lepszego dostępu do usług publicznych, które wzajemnie przenikają się z przemyślaną
polityką rozwoju Krakowa, jako obszaru metropolitarnego; zresztą w różnej
skali. Ogromne znaczenie dla miasta ma współpraca z najbliższym otoczeniem
zwłaszcza, że z  okolic Krakowa każdego
dnia przybywa do miasta 300 tyś osób. Prelegent zaznaczył, że kontrowersyjny na
pierwszy rzut oka alians z Warszawą ma dla Krakowa także istotne znaczenie.

Z kolei głos zabrała Dyrektor
Wydziału Biura Planowania Przestrzennego Bożena Kaczmarska-Michniak, która
opowiedziała jak w dokumentach planistycznych widoczny jest rozwój miasta.
Dyrektor skupiła się na problemie docelowej wizji Krakowa i jej kierunku
rozwoju. Wizja ta przedstawia Kraków jako europejską metropolię – nowoczesny
ośrodek gospodarki i wysokich technologii, nauki, kultury i turystyki, oraz
miasto Kraków przyjazne mieszkańcom, atrakcyjne dla zamieszkania i pobytu.
Wiodącym dokumentem planistycznym jest „Studium Uwarunkowań i Kierunków
Zagospodarowania Przestrzennego Miasta Krakowa” uchwała z 7 lipca 2014 r. i
poprzedzająca to studium „Strategia rozwoju Krakowa” z 13 kwietnia 2005 r.
Planowane cele mają być osiągnięte przez rozwój (nie rozbudowę) z
uwzględnieniem wartości środowiska przyrodniczego, historycznego, systemu
transportu jako szkieletu miasta, nowoczesnej infrastruktury przy jednoczesnym
podniesieniu standardów przestrzeni publicznej. Osią kompozycyjną miasta
powinna zostać Wisła (riverfront). W swoim wystąpieniu Dyrektor
Kaczmarska-Michniak pokazała bilans powierzchni terenów, gdzie niemal 28 %
zajmuje zieleń nieurządzona. Obowiązująca od 2003 r. Ustawa o zagospodarowaniu
przestrzennym umożliwia inwestycje na podstawie zezwoleń (WZ), gdyż dotychczasowe
plany zagospodarowania zostały zawieszone do czasu opracowania nowych; w opinii
planistów jest to wyraźny błąd prawny, który stworzył furtkę dla
nieskoordynowanej działalności deweloperów, co pokazuje porównanie pomiędzy
Planem Miejscowym, a Decyzją WZ. Obecnie istnieje 137 planów, które obejmują
49,5% powierzchni miasta (stan na 9 lipca 2014 r.), w tym wiele wraz  z wizualizacją przestrzenną, co umożliwia
ocenę wysokości obiektów oraz przewietrzania miasta, (w 2002 r. było ich tylko
1,5%). Zatwierdzanie planu zagospodarowania przestrzennego wiąże się z licznymi
przeszkodami, także stwarzanymi przez prawników i sądy, co dla polityki rozwoju
miasta wydaje się niezrozumiałe.

W kolejnym wystąpieniu Stanisław
Albricht z Pracowni Projektowania i Planowania Systemów Transportu omówił plan
prognozy rozwoju miasta w tzw. nowych obszarach, do których zaliczył węzły
aktywności: Balice, Płaszów-Rybitwy, Nowa Huty Przyszłości. Niekorzystnym
zjawiskiem jest rozproszenie powierzchni biurowych (outsourcing) bez
uwzględniania ww węzłów. Prelegent przekazał interesującą informacje na temat
udziału transportu publicznego oraz samochodowego, pochylając się z
zaniepokojeniem nad proporcją 1:1; dla przykładu w Berlinie 15% transportu
wypełniają rowerzyści. Na zakończenie prelegent z entuzjazmem odniósł się do
projektu metra, które jego zdaniem jest w stanie rozwiązać problemy
komunikacyjne miasta.

Z kolei problematykę tę
kontynuował Maciej Górnikiewicz z Pracowni Projektowania i Planowania Systemów
Transportu w interesującej prezentacji pokazał natężenie ruchu w kierunku
wschód zachód co odpowiada przedstawionym wcześniej węzłom aktywności.
Potwierdzono narastający udział komunikacji indywidualnej, który w roku 1975
roku wynosił zaledwie 12%. Pokazano rozwiązania związane z Szybką Koleją
Aglomeracyjną, podsystem tramwajowy, metro, a przede wszystkim układ transportu
kołowego.

W ożywionej dyskusji zabierali głos: Zofia
Rachalska-Gouda Z PKE, prof. Janusz Majcherek z Uniwersytetu
Pedagogicznego,  Jan Friedberg, Barbara
Bartkowicz Prezes Polskiego Towarzystwa Urbanistów, Alfred Król Liga Ochrony
Przyrody oraz prof. Janusz Mieczkowski, Krzysztof Bień i inni. W dyskusji tej
podkreślono potrzebę edukacji proekologicznej społeczeństwa bez której nie
można wyobrazić sobie przesiadki z samochodu na rower, nawet przy pokonywaniu
1km odcinków w mieście.

Na zakończenie Tadeusz Kopta
wyróżnił 5 tematów wymagających dalszych prac zespołu Polskiego Klubu
Ekologicznego. Zaliczył do nich: działania na rzecz czystego powietrza, działania
na rzecz dekoncentracji osadnictwa, miasta krótkich odległości w komunikacji –
skrócenie czasu podróży, ograniczenie ruchu samochodowego i kontrola jakości
spalin, zwiększenie zachowań proekologicznych np. zwiększenie użycia rowerów.

 

 

Konferencja Rady Naukowej PKE

W dniu 15.02.2016
r. w auli Wyższej Szkoły Zarządzania i Bankowości w Krakowie odbyła się kolejna
debata Rady Naukowej Polskiego Klubu Ekologicznego z udziałem posłów Lidii Gądek
i Bogusława Sonika.

W czasie spotkania
Krzysztof Kozak z Instytutu Fizyki Jądrowej wygłosił referat „Radon w
mieszkaniu i jego skutki.” Zwrócono uwagę na źródła promieniowania, a także na
konsekwencje i zadania wynikające z dyrektywy Unii Europejskie. Prowadzący
debatę dr Z.Fura, korzystając z obecności posłów zadał im pytanie „Czy
Polska chroni zdrowie Polaków?” Interesująca wydaje się wypowiedź Pani Poseł
L.Gądek o położeniu nacisku na edukację społeczeństwa w zakresie profilaktyki
ochrony zdrowia, także przez działające w terenie koła gospodyń wiejskich, ochotnicze straże pożarne, kluby
seniora, domy kultury, świetlice środowiskowe itd. Z kolei B.Sonik przedstawił
aktywność posłów w tworzeniu prawa ochrony zdrowia i środowiska naturalnego.
Wypowiedzi te wywołały ożywioną dyskusję, podczas której zwracano uwagę, że
czas przejść „od gadania do działania”. Bardzo konstruktywnym głosem w  tej sprawie był referat prof. PK Andrzeja
Szaraty z konkretną propozycją podwyższenia opłat za parkowanie do wysokości
10zł/godz. w dni gdy na terenie Krakowa ma miejsce przekroczenie dopuszczalnej
normy zanieczyszczenia powietrza (w Krakowie to 210 dni). To pozornie odległa od tematyki debaty sprawa
może przyczynić się do ograniczanie emisji miejskiej jako następstwo zmniejszenia
ruchu samochodowego.

Kolejna debata
będzie dotyczyła problematyki rozwoju Krakowa jako miasta.

 

 

EKO DEBATA z Parlamentarzystami

11 stycznia 2016 r. w auli WSZiB w Krakowie odbyła się pierwsza debata z
cyklu comiesięcznych dyskusji, którymi uczestnikami są posłowie,
samorządowcy, profesorowie krakowskich uczelni oraz zainteresowane
problematyką ekologii i ochroną zdrowia organizacje pozarządowe.

W pierwszym spotkaniu uczestniczyli Anna Paluch, Wiceprzewodnicząca
Sejmowej Komisji Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa
oraz Pani poseł Dorota Niedziela była Wiceminister Środowiska.
Parlamentarzystki w toku dwugodzinnej dyskusji odpowiadały na kilkadziesiąt pytań słuchaczy. Przedstawiciele rożnych środowisk naukowych – leśnicy, lekarze, transportowcy, organizacje pozarządowe – przedstawili wiele, często sprzecznych, opinii i sugestii. Konkretnym efektem debaty jest stanowisko w sprawie metra w Krakowie – stanowisko zawarte w załączonym liście.

Międzynarodowa Konferencja Naukowa QUAESTI 2015

W dniach
7-11 grudnia 2015 r. odbyła się Międzynarodowa Interdyscyplinarna
Konferencja Naukowa QUAESTI 2015,  której współorganizatorem i partnerem
naukowym była Wyższa Szkoła Zarządzania i Bankowości w Krakowie. W
konferencji uczestniczyło 50 naukowców z różnych ośrodków akademickich w
Europie. Pracownicy WSZiB pełnili funkcje recenzentów oraz
przewodniczącego Sekcji Ekonomicznej Konferencj.
 

Konferencja Naukowa EIIC 2015

W dniach 10-14 sierpnia 2015 r. odbyła się Międzynarodowa
Interdyscyplinarna Konferencja Naukowa EICC 2015,  której
współorganizatorem i partnerem naukowym była Wyższa Szkoła Zarządzania i
Bankowości w Krakowie. W konferencji uczestniczyło 47 naukowców z
różnych ośrodków akademickich w Europie. Językiem konferencji był j.
angielski. Podstawowym celem Konferencji było upowszechnianie wyników
prowadzonych badań naukowych i promowanie dorobku naukowego
poszczególnych badaczy i reprezentowanych przez nich ośrodków naukowych.
Pracownicy WSZiB pełnili funkcje Recenzentów oraz Przewodniczącego
Sekcji Ekonomicznej. Zaangażowanie pracowników Uczelni jest kolejnym
dowodem potwierdzającym aktywność naukową WSZIB.

Konferencja Polskiego Klubu Ekologicznego i WSZiB „Myśleć globalnie – rozwiązywać w Krakowie”

W środę 23 września w Auli uczelni przy al.
Kijowskiej 14, odbyła się konferencja Krakowskiego Klubu
Ekologicznego w 35 rocznicę jego powołania. W konferencji wzięło udział
61 członków i sympatyków ruchu ekologicznego na rzecz Krakowa.
Wyróżnieni dla rozwoju ekologii otrzymali wyróżnienia i medale Honoris
Gratia. Wręczenia dokonali Przewodniczący Rady Miasta Bogusław Kośmider
oraz Doradca Prezydenta ds jakości powietrza Witold Śmiałek. Wygłoszono 9
referatów merytorycznych, które wywołały burzliwa dyskusję. Ustalono,
że większość projektów jest zgłaszana przez KKE od wielu lat i nie
znajdują one zrozumienia. Potrzeba edukacji społeczeństwa w zakresie
zagrożeń ekologicznych wysuwa się na plan pierwszy.
Tematy referatów:1) Referat Urzędu Miasta
„Ekologiczne wyzwania Miasta Krakowa”2) dr inż. Tadeusz Kopta, ekspert
ds. komunikacji: „Zagrożenia motoryzacyjne w przypadku zanieczyszczenia
powietrza”

3) Prof. dr inż. Marek Brzeżański
(PK- Politechnika Krakowska, Dyrektor Instytutu Pojazdów Samochodowych i
Silników Spalinowych): ”Emisje toksycznych spalin silnikowych w świetle
obowiązujących przepisów”

4) dr Marek Bauer (PK Zakład
Systemów Komunikacyjnych): „ Efekty uprzywilejowania pojazdów komunikacji
miejskiej w ruchu”

5) mgr inż. Urszula Duda (PK,
Zakład Systemów Komunikacyjnych): „Park and Ride w kontekście ochrony
środowiska”

6) mgr inż. Jan Friedberg (ekspert
PKE ds. komunikacji, były Wiceprezydent Miasta Krakowa): „Zrównoważony rozwój w
Polsce – idea czy nic nie znaczący szyld”

7) Prof. Mieczysław Pasowicz,
Instytut Medycyny Innowacyjnej: „Choroby cywilizacyjne w obszarach skażenia
środowiska”

8) Prof. Jan Dobrowolski AGH:
„Krakowska koncepcja edukacji ekologicznej”

9) Dr Krzysztof Borkowski AWF:
„Ruch turystyczny, a ekologia”

 

NIEneoliberalne koncepcje rozwoju gospodarczego

16 czerwca 2015 r. odbyła się interesującą debata nt. NIEneoliberalnych koncepcji rozwoju gospodarczego, którą poprowadzili profesorowie Uniwersytetu Ekonomicznego w Krakowie prof. Jan Czekaj oraz prof. Stanisław Owsiak, a także znany publicysta ekonomiczny, redaktor Rafał Woś z
Gazety Prawnej, w której prowadzi cotygodniowy komentarz ekonomiczny
oraz prezentuje kolejne rozdziały „Podręcznika nowej ekonomii”.Debata rozpoczęła się od
przedstawienia książki „Dziecięca choroba liberalizmu”, Wydawnictwo Studio Emka
2014 r . napisanej przez Pana redaktora Rafała Wosia, w której dokonał on krytycznej
analizy reform przeprowadzonych w ostatnich 25 latach w Polsce.Debatę prowadził Adam Jaśkow, jej
uczestnicy – prof. Jan Czekaj oraz prof. Stanisław Owsiak, a także redaktor
R.Woś prezentowali indywidulane stanowiska, odpowiadając na pytania
prowadzącego. Odpowiedzi te nie przekreślały osiągnięć III RP, a jednocześnie towarzyszyła
im głęboka refleksja ekonomiczna.

Uczestnicy doszli do kilku
wspólnych stanowisk, a mianowicie:

1.       W
wyniku transformacji powstało zbyt duże rozwarstwienie w społeczeństwie, co
było nieuchronne  m.in. na skutek
przenoszenia form własności. Jednak obecne rozwarstwienie jest zbyt duże i z
punktu widzenia dalszego rozwoju gospodarczego może być zagrożeniem.

2.       Minione
25 lat to okres, kiedy bezkrytycznie naśladowaliśmy rozwinięte, neoliberalne państwa
zachodnie. Zwrócono przy tym uwagę, że w okres przemian po 1989 r. wchodziliśmy
w sytuacji obciążenia potężnym długiem zagranicznym, co ograniczało swobodę
pełnej transformacji.

3.       Neoliberalizm
powodował politykę niskich podatków, wycofywanie się państwa z wielu jego
funkcji,  wzrost biurokracji, wiarę w nieuniknione
prawa rynku. W najbliższej przyszłości tezy neoliberalizmu trzeba poddać
gruntownej rewizji w kierunku społecznej gospodarki rynkowej, który to termin
pojawia się w naszej Konstytucji (Art. 20 Konstytucji RP z dnia 2 kwietnia 1997
r.).

4.       Dyskutując
o procesie prywatyzacji, uczestnicy debaty zauważyli, że przyniósł on gospodarce
dopływ kapitału zewnętrznego dzięki czemu nie było potrzeby przeniesienia części
konsumpcyjnej PKB na część inwestycyjną, co wywoływałoby bunty społeczne.

5.       Nawiązując
do wyrażonej na wstępie opinii R.Wosia uczestnicy debaty zgodzili się, że
„Końcówka XX w. była czasem fascynacji ekonomistów małym państwem i wielkim
biznesem. Dziś coraz więcej wskazuje na to, że w XXI w. trzeba skorygować tę
nierównowagę.”

6.    &nbs

Zainteresowała Cię nasza oferta?

Nie czekaj wybierz WSZiB i już dziś zadbaj o swoją przyszłość

Zapisz

lub sprawdź dział rekrutacji


Skip to content